Białe dziury to hipotetyczne obiekty astronomiczne, które są matematycznym przeciwieństwem czarnych dziur. Podczas gdy czarna dziura pochłania wszystko, co znajdzie się za jej horyzontem zdarzeń, biała dziura miałaby działać odwrotnie – nie pozwalałaby niczemu wejść do swojego wnętrza i jedynie wyrzucałaby materię oraz energię na zewnątrz.
Podstawy teoretyczne
Białe dziury pojawiają się jako rozwiązania równań Einsteina w ogólnej teorii względności, zwłaszcza w kontekście metryki Schwarzschilda – tej samej, która opisuje czarne dziury. Teoretycznie mogłyby istnieć jako odwrócony w czasie odpowiednik czarnych dziur.
Możliwa natura białych dziur:
-
Kosmiczne fontanny – emitowałyby materię i energię, ale nic nie mogłoby do nich wpaść.
-
Połączone z czarnymi dziurami – niektórzy spekulują, że każda czarna dziura mogłaby być „wyjściem” w innej części wszechświata lub w innym wszechświecie, tworząc mosty Einsteina-Rosena (czyli tunele czasoprzestrzenne, potocznie zwane „wormhole”).
-
Zjawiska krótkotrwałe – według niektórych teorii białe dziury mogą być chwilowymi zjawiskami, powstającymi w wyniku kwantowych fluktuacji.
Czy białe dziury istnieją?
Nie ma żadnych obserwacji potwierdzających istnienie białych dziur. Jednak niektóre zjawiska astrofizyczne, jak krótkie błyski gamma, zostały zasugerowane jako potencjalne przejawy ich istnienia. W teorii pętlowej grawitacji (LQG) spekuluje się także, że to, co dziś postrzegamy jako czarne dziury, mogłoby w przyszłości „odrodzić się” jako białe dziury, zamiast całkowicie zanikać.
To temat wciąż bardzo spekulatywny, ale jeśli białe dziury istnieją, mogłyby dostarczyć kluczowych wskazówek dotyczących natury czasoprzestrzeni i możliwości podróży międzygwiezdnych!
